Bir gün içünde milyon ruh hali yaşıyorum. Böyle bir sevinçli bir üzünçlü, bir umutsuz oluyorum. Bu gün okulda sevdiğim bir arkadaşımla karşılaştım. Kendisi işsiz. O kadar çok arkadaşım var ki mimar ve işsiz olan. Şanssızlık böyle bir şey mi acaba... kriz ortasında mezun olmak...hani insan kendi şansını yaratır, her şeyi başarmak mümkün, sen yeter ki istee... gibi post modern dünya sloganlarından sıyrılıp şansız olduğumuzu düşünmek istiyorum. Ama gel gör ki post modern dünya söylemleri beni daha çok hayatta tutuyor. İki günde bir ya uçak biletine, ya da doktoraya hangi üniversiteye başvurulur gibi şeylere bakıyorum internette.. Umut işte, böyle yaşanıyor.